In het ‘yogaboekje’ voor leden staat het volgende bij de yoga etiquette: Yoga is geen wedstrijd, maar een zoektocht met als doel jezelf beter te leren kennen.
Hoe sta jij op de mat? Sta jij jezelf toe om oké te zijn met wat er is, te ontdekken wat je lichaam kan? Die weerstand waar je kunt groeien te onderzoeken, zonder te forceren of door te duwen? Heb je in de gaten dat je bij die weerstand kunt ontdekken wat je nodig hebt? Dat daarbij soms wat stekelig, giftig onkruid omhoogkomt?
Ik hou wel van een beetje humor en kijk graag met een glimlach naar mezelf. Ook vind ik best veel onkruid mooi. Waar het om gaat is dat je je bewust wordt van je onkruid, vooral van het stekelige giftige onkruid dat je niet dient, dan kun je het gaan aanpakken en opruimen.
Telkens wanneer je gedachten van spijt, angst, woede, frustratie, afgunst, jaloezie, verdriet of schuldgevoel laat rondspoken, geef je giftig onkruid water. Telkens wanneer je je gedachten laat hangen bij dingen uit het verleden waarvan je wenste dat ze anders waren gelopen, of laat afdwalen naar zorgen over je toekomst, geef je giftig onkruid water. En natuurlijk hoe meer je het water geeft, hoe groter en stekeliger het wordt. Hoe vaker je het pad naar het onkruid toe bewandeld, hoe makkelijker het wordt om daar naartoe te blijven gaan.
Als je jezelf beter leert kennen ontdek je niet alleen de patronen en gedachten die jou niet meer dienen (giftig onkruid), maar ook waar je blij van wordt, wat je nodig hebt en waar je energie van krijgt (bloemen).
Door met mijn aandacht bij mijn adem de blijven, kan ik mijn gedachten en emoties observeren, aandacht besteden aan wat nodig is, zonder erin mee te gaan. En dat kan op ieder moment van de dag. Bij mij gaat dat als vanzelf als ik met yoga bezig ben, of in de natuur ben.
De vreugde die ik voel als ik bijvoorbeeld slagbal speel met mijn gezin, met vrienden aan het lachen ben, als ik yogales geef, als ik dans, zing (ook al is het vals), of in Zweden in de natuur ben, creëert een enorm groot bloemenveld voor mij. Waar word jij blij van?
Als ik merk dat ik aan onkruid denk, dan pak ik heel bewust mijn gieter, ga ik naar mijn bloementuin en geef ik mijn bloemen water. Wanneer je het pad naar het onkruid toe verlaat, kun je je aandacht sturen naar gedachten van vreugde, compassie, vriendelijkheid, gelijkmoedigheid en liefde. Iedereen heeft bloemen om water te geven. En als je moeite hebt met deze oefening, begin dan met de bloem van dankbaarheid. Breng je aandacht naar de dingen in jouw leven waar je dankbaar voor bent. Zo wordt het pad naar je bloementuin makkelijker en makkelijker om te volgen. Uiteindelijk verlang je niet meer naar je onkruidtuin, omdat het zoveel makkelijker en plezieriger is om je prachtige bloemen water te geven.
Namasté,
Kitty
Alle rechten voorbehouden | Trainingscentrum Michi