Bij de vijfde trede pratyahara keert men de aandacht terug naar binnen, naar de eigen ‘basis’, de adem, de eigen energie of prana.
De zesde, zevende en achtste trede – dharana, dhyana en samadhi – zijn de drie innerlijke onderdelen van het achtvoudige pad van Patanjali. Zij maken en deel uit van samyama.
Dit is een term die de drie hoogste stadia van concentratie samenvat, het gaat hierbij om het vermogen om in één vloeiende beweging van de geest van dharana over te gaan in dhyana en samadhi.
Terwijl er bij de zesde trede dharana nog sprake is van een zelfbewust streven om tot concentratie te komen, is bij dhyana het zelfbewustzijn minder aanwezig en is de scheiding tussen object en het individu steeds meer verdwenen. Bij de laatste trede samadhi is het zelfbewustzijn helemaal verdwenen en gaat men op in het object van meditatie.
Het voelt als een groot contrast met mijn gemoedstoestand. De dagen zijn druk, volgepland en voelen hectisch. Er gebeurt van alles in de wereld, het nieuws in de krant en ook de berichtgeving van het journaal maakt me niet vrolijk en trekt me in mijn hoofd. Ik voel onmacht en doe mijn best om mijn energie niet weg te laten lekken met zorgen maken om de wereld om mij heen.
En toch, dit is precies de uitdaging waar wij als mensen in de wereld mee te maken hebben. Onze zintuigen zijn gericht op de buitenwereld en onze gedachten kunnen met ons aan de haal gaan, waardoor we meer en meer naar buiten toe gericht raken. Onze monkey mind reageert op prikkels, onze zintuigen laten prikkels van buiten binnen komen en vanuit onze gedachten, emoties en eerdere ervaringen reageren we, soms zonder er bij na te denken.
Of misschien denken we wel dat we nadenken, en toch, vaak reageren we nog steeds vanuit onze eigen patronen.
Door de zintuigen af te sluiten en door jezelf steeds te blijven oefenen naar binnen te keren, daarmee train je jezelf om de wereld buiten even te laten voor wat deze is. Alles even de boel de boel te laten.
Yoga met de yogafilosofie en het achtvoudige pad helpt, en geeft handvaten om de monkey mind tot rust te brengen en de zintuigen naar binnen te laten keren. Door de houdingen, de ademtechniek én de aandacht voor meditatie, concentratie en contemplatie.
De identificatie met dat wat er gebeurt kan meer los worden gelaten en er ontstaat ruimte voor afstand en beschouwing. Precies de ruimte die nodig is om vanuit ons intellect te kiezen en vanuit oplettendheid en gelijkmoedigheid onze energie en aandacht licht te laten zijn.
Namasté,
Natalie
Alle rechten voorbehouden | Trainingscentrum Michi